Stilte voor geluiden

pers / poëzie

“De eerste bundel die ik ooit las van Jozef Deleu stamt uit 1974 en is getiteld De stilte groeit. Hoe mooi sluit deze bundel daar wat titel betreft bij aan: geluiden voor de laatste dag. De stilte is er nog steeds, want geluiden kunnen niet zonder de stilte, het een bestaat niet zonder het ander. De vraag dient zich direct aan: zijn er na de laatste dag geen geluiden meer, is de stilte dan volledig?” Lees verder, Arjen van Meijgaard op Tzum.

Romans blijven slechts tijdelijk bij je

pers

In ‘De koffer’ vraagt De Standaard elke week aan iemand welke cultuurproducten die zou meenemen naar een onbewoond eiland. Op 12 juli 2021 was dat Lize Spit. Keuze boek: Jozef Deleu – Nieuw groot verzenboek: 600 gedichten over leven, liefde en dood. “Als ik dan toch met één boek zou vastzitten op een eiland, laat het dan poëzie zijn. Romans blijven volgens mij slechts tijdelijk bij je. Als mens verander je, dus kan je niet eeuwig hetzelfde verhaal verkiezen. Poëzie overstijgt dat. Je kan die blijven herlezen, poëzie past zich aan de lezer aan. Het Nieuw groot verzenboek is de laatste versie van een bloemlezing die Jozef Deleu al sinds 1976 samenstelt. Het gaat over onderwerpen waar ik zelf graag over nadenk. Ik vind het heerlijk ’s avonds in bed poëzie te lezen, of te worden voorgelezen. Het heeft iets geruststellends, maar niet per se slaapverwekkends. (lacht) Elk gedicht kan je op een andere manier even onderdompelen. Een van mijn favorieten is “De wolken” van Martinus Nijhoff.” (De Standaard, 12 juli 2021)

Genieten van mooie taal

pers / poëzie

“Deleu is een doorgewinterde dichter en laat je genieten van mooie taal. Daarnaast is de vormgeving bijzonder mooi. Kortom, een prachtig bundeltje en dubbel en dwars waard om gelezen te worden.” De volledige recensie van de bundel “geluiden voor de laatste dag” lees je hier in Meander.

Terug naar boven